tijdloze.rocks

No Woman, No Cry is een reggaenummer van Bob Marley and The Wailers dat voor het eerst verscheen in 1974 op het album Natty Dread.

Het nummer werd pas echt bekend in de live-uitvoering zoals die is te horen op het album Live! uit 1975. Hoewel Bob Marley het nummer zelf schreef, werd het officieel toegeschreven aan "V. Ford". Ook enkele nummers van het album Rastaman Vibration van Bob Marley vermelden V. Ford. Vincent Ford (Kingston, Jamaica 1930) was een vriend van Marley die een gaarkeuken draaiende hield in Trenchtown, het getto van Marleys woonplaats Kingston. De inkomsten uit royalty's die Ford ontving, hielpen hem bij het in stand houden van de gaarkeuken. Vincent Ford overleed in Kingston op 28 december 2008.

Vaak wordt gedacht dat het lied gaat over dat het als man prima leven is zonder vrouw. Dat klopt echter niet. De correcte schrijfwijze van de titel in het Jamaicaans-Engelse patois zou "No, woman, nuh cry" moeten zijn. Het woord "nuh", dat korter uitgesproken wordt dan "no", staat gelijk aan het Engelstalige "don't". Een voetstoots vertaling van "No woman, no cry" in het Jamaicaans-Engels is: "Nee, meisje, huil niet". Het nummer handelt over de kracht van vrouwen.

"No Woman, No Cry" eindigde als 37ste in de 500 beste nummers aller tijden (volgens Rolling Stone).

"No Woman, No Cry" is a reggae song performed by Bob Marley and the Wailers. The song was recorded in 1974 and released on the studio album Natty Dread.

The live recording of this song from the 1975 album Live! was released as a single and is the best-known version; it was later included on several compilation albums, including the greatest hits compilation Legend. It was recorded at the Lyceum Theatre in London on 17 July 1975 as part of his Natty Dread Tour.

The live version of the song ranked No. 37 on Rolling Stone's 500 Greatest Songs of All Time.

In 2005, the live version of the song was inducted into the Grammy Hall of Fame.